Wat een spanning.
Na mijn blindedarm operatie afgelopen dinsdag was het nog maar de vraag of ze zondag zouden vertrekken. Er moest nog een COVID test gedaan worden en het lopen ging nou niet bepaald makkelijk. Mijn buik leek wel een lucht ballon. Het was alsof mijn 20 afval kilo’s er weer bij gekomen waren.
Gelukkig gaf de weegschaal anders aan en ging het donderdag al en stuk beter. Vrijdag was de test en ook dat was eigenlijk niet zo een probleem.
Oke met en stokje langs je wang en keel en ook nog eens 20 cm diep in je neus was niet echt een pretje maar prima te doen.
Zaterdag besloten dat we toch maar zouden gaan want ik kom me prima bewegen en pijn was (buiten na eten een bietje kort stondige kramp) ook zo goed als weg.
Om middernacht zouden we de test terug krijgen en zien of we mochten gaan. Want wij konden wel beslissen maar de test is nu de baas.
22:15 kwamen die achter elkaar van Rianne en Merijn maar die van mij kwam niet. We moesten om 04:30 vertrekken van huis maar wat is wijsheid zonder goede uitslag mag je echt niet vliegen.
Toch maar proberen te slapen. Maar dat lukt natuurlijk niet met dat gevoel in je achterhoofd.
Ik heb ze elk uur tot vier uur bestookt met mailtjes en gezegd dat we zouden vertrekken om 07:00 uur.
Toen het vier uur was toch maar gegaan. Misschien onderweg nog. Gezelligheid in de auto maar we wisten alle drie het zou wel eens een ritje voor niets kunnen worden. Auto parkeren en de bus in en daar om 06:15 kwam het verlossende antwoord. Ik mocht gelukkig ook.
Daar viel we een heel pak stress weg.
De controles waren Primaa en het was verder niet druk.
Goede vlucht met leuke gesprekken. Aankomst en boem weer lekker warm. (33*graden)
Een half uurtje in de bus naar het Hotel (Pelagos Suite en Spa) en je hebt meteen het mooie eiland gezien
Je snapt het vast al. Het wordt een weekje van genieten en maar zien of we wat gaan doen.